Je kinderen zijn jouw kinderen niet #MikadoMoment

Soms kan iemand iets zeggen dat je kop open breekt, zoals de zon door de wolken.

Het AHA-ademhalen, de troost van de herkenning, het zalven van schoonheid, de energie van de humor. Dat is een MikadoMoment. Daarnet nog, toen ik dit las: 

Je kinderen zijn jouw kinderen niet.
Je brengt ze ter wereld, maar je bent niet hun oorsprong.
En hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag ze liefde geven, maar niet je gedachten,
Die hebben ze zelf.

Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun ziel,
Want hun ziel woont in het huis van morgen,
Dat jullie niet kunnen betreden, zelfs niet in je dromen.

Je mag ernaar streven aan hen gelijk te worden,
Maar probeer niet om hen aan jou gelijk te maken,
Want het leven gaat niet achteruit,
Het draait niet om gisteren.

Je bent de boog waarmee je kinderen
Als pijlen in het leven worden afgeschoten.
Laat het spannen door de boogschutter je tot vreugde zijn,
Want net zoals hij de pijl liefheeft om zijn eigen vlucht,
Zo heeft hij ook de boog lief om zijn standvastigheid. .

Khalil Gibran, De Profeet (1927)

(mijn vrije bewerking en foto onze zee ZONDER filter)