Mikado
Schrijfster, astronaut, cafébazin,
sinterklaas én MAMA!
Als kind wilde ik alles worden: schrijfster, astronaut, cafébazin, sinterklaas én MAMA! Mama van een hele kroost, minstens vijf zoals mijn grootmoeder. In 2008 worden Dimitri en ik ouders van een haastig meisje, Lillie, dat veel te vroeg geboren wordt maar schitterend en dapper haar plek in de wereld verovert. Ze is een cadeautje, toch is het leven moeilijk en vaak onbegrijpelijk voor Lillie. Na lang zoeken en veel praten krijgt ze de diagnose ASS. Haar pientere blik laat ons dikwijls stilstaan bij de meest vanzelfsprekende dingen. Al moeten we er meestal eerst over struikelen.
In 2012 komt er een wolk van een broer voor haar. Nostradamus voorspelde stellig dat de wereld zou vergaan op 21 12 2012. Gelukkig wordt Jes de dag ervoor geboren om hem te redden (oef zeg!). Nou ja. Minstens dan van het chagrijn. Zijn aangeboren vrolijkheid tovert een glimlach op ieders gezicht.
Begin 2015 krijgt Jes een encefalitis, hij is tijdelijk aan één kant verlamd, kan nog amper spreken. De dokters vinden de oorzaak niet. Zeven dagen lang gaat het elke dag een beetje slechter. Maar dan keert het tij gelukkig! Hij wordt beter maar nooit meer de oude. In de lange revalidatie stellen de dokters autisme vast en gaandeweg ontwikkelt Jes een grote achterstand in vergelijking met zijn leeftijdsgenootjes. Jes leeft in een bubbel maar bezit het grootste talent voor geluk van alle mensen die ik ken. Dat dat even wonderlijk als wanhopig is, wil ik hier op deze blog graag met jullie delen.
Voor iedereen: lotgenoten, ouders, niet-ouders, vrienden, vreemden.
De troost van de herkenning.
Om te lachen en om te bleiten.
PS: Ondanks of misschien dankzij dat hindernissenparcours zijn al mijn jeugddromen wel uitgekomen: ik schrijf en reis dagelijks op en af te naar de planeten waar onze kinderen op wonen. Onze vrienden en familie toveren onze noodgedwongen veilige thuishaven vaak genoeg om in de zoete inval. Ik mag hen graag een goed glas serveren. En een grijze veel te vrijgevige heilige van een dikke 300 jaar oud, zo voelt elke ouder zich per definitie wel eens.
Alleen die 5 kinderen waar ik van droomde zullen er niet komen. Maar we hebben er 2 die elk tellen voor 2, dat komt flink in de buurt.
De namen van de kinderen heb ik veranderd, en de beelden kies ik zorgvuldig. Om hen te beschermen maar ook omdat het niet alleen over hen gaat. Alles wat op Mikado.blog verschijnt is echt maar daarom niet waar. Daarom bij deze een disclaimer. Als je mijn blog leest, ga ik er van uit dat je dit goed vindt.
De artikelen op deze blog zijn geschreven uit mijn eigen ervaring. Ik maak geen reclame. Ze zijn met zorg geschreven, maar het kan voorkomen dat er fouten in staan of dat de informatie niet compleet is. Dit is geen informatieve website, ik ben dan ook niet verantwoordelijk voor zaken die eventueel niet of slechts gedeeltelijk kloppen.
Teksten, foto’s en het logo die op deze blog zijn geplaatst mogen niet overgenomen worden zonder toestemming.
De meeste foto’s zijn door mijzelf gemaakt of ik heb toestemming gevraagd aan de maker van de foto.
Reacties op de verhalen zijn welkom maar kunnen worden verwijderd als deze kwetsend overkomen of als er links in staan naar andere niet relevante websites voor reclame.