Als een hond

Jan 12, 2020

‘Kinderen moeten opgevoed worden als honden.’

Zo verheldert een kennis mijn geest op de Nieuwjaarsreceptie van mijn werk. En dat ze niet alleen is met die opinie. Een Britse therapeute had er ook al iets over gezegd op de radio.

Slecht gedrag negeren, goed gedrag aanmoedigen met een klikje van je tong.

Korte bevelen: ‘kom hier. Eet je boterham. Ga slapen.’

Kort en ondubbelzinnig.

Opgeteld bij mijn talloze lessen auti-aanpak klinkt het niet eens totaal absurd.

En na een hel van een kerstvakantie sta ik open voor alles.

Bovendien lees ik bij een korte internetzoektocht dat zelfs Midas Dekkers vindt dat kinderen geen mensen zijn. Kinderen zijn totaal andere dieren. Rupsen vindt hij eerder, die vlinders moeten worden. Maar hei: It is a dog’s life, might as well raise a puppy.

Bij het avondeten zie ik mijn kans schoon.
Jes loopt voor de duizendste keer van tafel tijdens het eten. Een gewoonte die hij zichzelf in de kerstvakantie heeft aangeleerd. (al voel ik me wel medeplichtig: ik zit zelf ook niet langer dan 4 minuten achter elkaar aan tafel. Nog even boter nemen, een siroopje voor dit of dat kind, ai de melk is op, even snel naar beneden…).

Elke puppy is een copycat.

Maar toch!

Jes neemt een hap en loopt dan weer van tafel.

‘Jes! Aan tafel. Zit.’ Zeg ik op de beste hondentrainerstoon die ik heb.

Jes draait zich verbaasd naar mij (alsook zijn tafelgenoten) en schiet dan keihard in de lach!

Ik ook.

Einde experiment.

error: Content is protected !!