Meisje van tachtig

Dec 15, 2018

‘Wil jij een schelleke?’

Liesbeth, de vriendelijkste slager van het Westelijk halfrond vraagt het zodra ze Jes ziet binnen komen.

Braaf houdt hij zijn handje op, neemt het ‘schelleke’, zegt dankuwel en gaat op het bankje zitten wachten.
Ik blink. Wat is hij flink dat kind van mij.

‘twee chipolata’s en een cordon bleu.’ De vleesverlangers in ons huis krijgen hun zin dit weekend.

‘AU!’

een vrouw van rond de tachtig tikt op mijn schouder.
‘Hij heeft mij geschopt, die jongen!’ Ze wijst naar Jes. De tranen staan in haar ogen. In een flits zie ik  een meisje van 8 staan, razend onmachtig om de pesterijen van de grote jongens op het plein.

‘Hij màg niet schoppen.’ Ik reageer te traag naar haar zin.

Ze zegt het zo beteuterd dat ik bijna in de lach schiet. Ik zie ook Liesbeth wegduiken in haar frigo.

Ik verman me.
‘Dat is waar,’ zeg ik en slik net op tijd ‘meisje’ in op het einde van mijn zin.
‘Dat mag niet. Schoppen mag niet. Nog een potje krabsla graag, Liesbeth.’

Het meisje van tachtig vindt het niet genoeg.
‘Hij heeft mij pijn gedaan.’

‘Je moet sorry zeggen, Jes.’

Jes kijkt scheef vanonder zijn pet. Ik ziet hem twijfelen: deze grijze krullenbol heeft echt schitterende schopschenen. En ze reageert zo zalig heftig. Zou hij nog eens…

Ik gris hem snel van het bankje.

‘Dat is alles.’ Ik duw mijn bankkaart al in het betaalbakje.

De vrouw blijft mij verbijsterd aankijken.
‘Hij heeft tics, zijn been slaat uit, hij kan er niet echt aan doen,’ probeer ik haar ontzetting te verdrijven, ‘Het is een onbedwingbare drang, maar daarom is nog niet ok. Sorry hiervoor. Jes, zeg: sorry mevrouw!’

‘Sowwie, mevouw’  zeg Jes, zijn zachte hese stem klinkt van nature berouwvol. Het werkt.
‘Ik was geschrokken,’ het meisje wordt weer tachtig, ‘het is niets jongen, het is je vergeven.’

 

(foto was een cadeautje van Marleen Claeys)

error: Content is protected !!