Waterfase

Jes heeft geen interesses, Jes heeft wel obsessies.

En ze gaan telkens in hardnekkige, alles ontziende fases.

Momenteel is dat: water, en meer bepaald de kraan. Vanaf het moment dat hij thuis komt, roept hij: ‘handjes wassen!’ en spurt richting aanrecht. Binnen de 10 seconden hangt hij als een aap te bengelen terwijl hij de kraan oprukt en met zijn handjes de waterstraal zo manipuleert dat ons keukeneiland in een oogwenk in de Trevifontein verandert.

‘Niet teveel, Jes, annes gaje kjeddenat zijn.’ Kirt hij zelf terwijl hij zeiknat hangt te druppen.

‘kom jongen, genoeg! Zullen we een puzzel maken? Gaan we steppen? Schommelen? Kom, mama zal je duwen.’ Hem afleiden is moeilijker dan een vlieg bij een stront vandaan houden. Het eindigt pas als de hoofdkraan dicht gedraaid wordt en Jes nog een half uurtje roept en tiert en op zijn blote knieën smeekt: ‘éne keer? Nog éne keer handjes wassen! Ene keer??!’

Vreselijk moeilijk te weerstaan. Het is dat ik dan meestal nog grommend sta na te dweilen.

Als hij uiteindelijk iets ander gaat doen,  blijft hij een roofdier op de loer.

Owee als je een tijdje later eindelijk wilt beginnen koken en niets vermoedend de  hoofdkraan open draait om  een pot water op het vuur te zetten. Bij de eerste druppel die vloeit, draait Jes, waar dan ook in huis, zijn hoofd met de snelheid van een vampier die bloed ruikt. Hij stuift op de kloppende ader in mijn hals af. ‘Mama, handjes wassen?’ vraagt hij verlekkerd

Ik zucht en zet het vuur weer uit. Vanavond eten we uit de microgolf.

‘Kom Jes, je mag in bad.’

MIKADO