Zattekinderboertjes

Jes leert taal als een goudvis. Doorheen zijn dikke bokaal vol water sijpelen er druppelsgewijs klanken binnen waarmee hij betekenissen knutselt.

Zo hoort het ook.

Zo vult elk kind de annalen van zijn ouders met glimlachen. Lillies woord voor ‘kapot’ was zelf lang stuk omdat alles ‘pakot’ ging.

Zo bekken anderstalige songs fonetisch altijd veel beter ‘kunniekakkenvoedetweedekè’.

En zo werd Eddy Wally als presentator met goudvissengeheugen mijn favoriete donkere-wolken-verdrijver: ‘de tabel van Madel- Mendelsef- de Mendelelf- de Mendelfel… de Mendel van Middelsjef’

Op dit moment schalt Jes luidkeels en eindeloos in zijn éénmansoptocht rond de tafel:

“ZATTEKINDERBOETJES, lech wa in e soente en ook in e laasje – dankuwel e laasje ZATTEKINDERBOERTJES…’

Wij glimlachen en schallen lustig mee. Zo hoort dat ook.