Donkere Dag

Jes heeft een nieuwe mantra. Te pas en te onpas omhelst hij een bekend of onbekend persoon en vraagt met zijn meest schattige stemmetje: ‘heihei, hoe gaat het met jou?’ Tien keer. Minstens.

Mijn lieve Jes,

Zal ik ooit met jou kunnen praten? Anders dan: ‘doe je jasje aan, schoentjes ook, zullen we met de bal spelen, schommelen, kom ik zal je duwen, wil je chocolade pudding of chocolademousse,’

Zal je mij ooit vertellen over je dag? Wat je op school niet leuk vond en wie je vrienden zijn?

Zal je mij ooit vragen wat mijn favoriete Dino is en waarom?

Of ik weet hoeveel bruggen Brugge heeft?

En wat de hoofdstad van Honduras is?

(en dat weet ik omdat ik daar ooit een liefje op AFS had – dat is Tegucigalpa – maar dat is ook echt de enige moeilijke hoofdstad die ik ken dus voor alle andere landen heb je garantie op beterwetersroes).

Zal je mij ooit vragen of je dat meisje (of die jongen) nu wel of niet moet vertellen dat zij/hij … zucht…zulke mooie sproeten heeft.

Zal je mij ooit zeggen ‘nee! Niet binnen komen, mama, ik zei NEE NIET BINNEN!!’

Zal je ooit echt aan mij vragen: ‘mama, hoe gaat het met jou?’

of  mij zeggen ‘mam, die jurk, serieus? Toch meer iets voor mijn zus!’

Of zal je ooit zeggen: ‘mama, laat me met rust, dat zijn jouw zaken niet, ik red me wel.’

Dan zal ik de meest gekwetste trotse moeder ter wereld zijn.